Over ons
Ik ben Loran Van Beethoven
twintig jaar
heel bijzondere jongen,
vrolijk & sociaal,
jongvolwassen
met fysieke en mentale beperking
Ik ben Loran
twintig jaar,
en ik heb een droom.
Ik ben Annie Vanderstichele en de fiere mama van Laura en Loran.
Loran is mijn zorgenkind. Al 20 jaar lang vechten we iedere dag om Loran een kwaliteitsvol leven te bieden.
Ondanks de moeilijke momenten en de vele veldslagen die we al dan niet samen hebben moeten leveren, zijn we vandaag oprecht trots op alle overwinningen groot en klein.
Loran brengt mij heel vaak terug tot de essentie van het leven. Zijn onvoorwaardelijke liefde en zijn doorzettingsvermogen geven mij elke dag opnieuw de kracht om een probleem dat zich stelt als een nieuwe uitdaging te ervaren.
In onze strijd hebben wij al heel wat fijne mensen op ons levenspad ontmoet.
Vandaag is mijn grootste zorg: ‘Wat met zijn toekomst na school? Waar gaat Loran later wonen? Hoe gaat zijn leven verdergaan? Op welke manier gaat hij zijn leven leiden?’
Heel vaak word ik geconfronteerd met het feit dat jongvolwassenen met een beperking een plaats moeten innemen in een dagbesteding die niet overeenstemt met hun behoeften of met wie ze zijn. Vaak ver weg van hun ouderlijke woning en vertrouwde omgeving.
Dankzij bijzondere mensen die ervoor gekozen hebben om samen met ons een stukje van onze levensweg te bewandelen, ontstond het idee om een kleinschalig woonproject uit te bouwen.
Ik geloof in dit project dat het mogelijk zal maken dat Loran samen met andere medebewoners een kwaliteitsvol leven kan leiden en dat dit project een meerwaarde zal betekenen voor zijn omgeving. .
Ik geloof in dit project omdat ik zo graag ouder wil blijven van mijn zorgenkind.
Ik ben Michel Coudron en al geruime tijd de pluspappa van Laura en Loran.
Van dichtbij heb ik Loran zien groeien. Stapje per stapje is Loran vandaag open gebloeid tot een vlotte, sociale en opgewekte jongvolwassen kerel met veel meer mogelijkheden .
Samen met Annie en Laura ondersteun ik Loran graag in zijn groeiproces. Tijdens moeilijke momenten kan ik met de nodige humor en vastberadenheid Loran bijstaan.
Vandaag hebben we samen een zeer hechte band die steeds sterker wordt. We lachen met dezelfde dingen en elkaar plagen is dagelijkse kost.
Omdat een warme thuis voor Loran belangrijk is en mijn pluskinderen mij nauw aan het hart liggen, zet ik graag mijn schouders onder dit project.
Ik ben Laura Van Beethoven, de trotse zus van Loran.
Op de dag van vandaag zie ik mijn jongere broertje als een hele gelukkige jongen die van het leven kan genieten. Die levensvreugde en dat geluk wil ik voor hem, samen met alle anderen die zich inzetten voor dit ouderproject, verder realiseren naar de toekomst toe.
Graag wil ik voor Loran een leven dat hij kwaliteitsvol kan doorbrengen en dit samen met andere mensen met een beperking. Een thuis waarbij elke persoon zijn leven kan inrichten op de manier die voor hem het meest comfortabel en het beste aanvoelt. Waarbij wij als familie voldoende inspraak kunnen hebben om te verzekeren dat alles goed gaat met diegene die ons dierbaar zijn.
Mijn broer heeft mij geleerd dat opgeven niet bestaat en dat elke dag een nieuwe dag is om te groeien. En ik wil hem blijven zien groeien. Daarom wil ik me samen met mijn mama, die ons heeft gebracht tot wie we nu zijn, en de andere betekenisvolle mensen die zijn ingestapt in dit project, hiervoor volledig inzetten.
De juiste mensen en een juiste motivatie zijn de ideale cocktail om dit concept te laten slagen.
Mijn naam is Tine Tuypens. Ik ben opvoedster van opleiding. Ik heb Loran leren kennen door mijn job als PAB – begeleidster. De fijne samenwerking met zijn context overtuigde me deel te nemen aan dit project. Door te werken in de zorgsector heb ik gemerkt hoe moeilijk het soms is om een optimale samenwerking te hebben tussen ouders, kinderen, begeleiders en andere betrokkenen. Toch is dit van onschatbare waarde wanneer je een cliëntgerichte dienstverlening wil.
Ik zet mijn schouders graag onder De Max vzw omdat ik het waardevol vind dat ouders steeds de eigen regie behouden. Ik ben ervan overtuigd dat dit ouderproject een goede manier is om dit te verwezenlijken en draag hier dus graag mijn steentje bij.
Ik ben Jens De Vos. Tijdens een mooie zomer leerde ik Loran kennen via de speelpleinwerking waar ik als inclusie-animator instond voor de begeleiding van Loran op het speelplein.
Sindsdien ben ik de zorgsector in gerold en werk ik reeds enkele jaren als opvoeder-begeleider. Dit met verschillende doelgroepen en in verschillende settings.
Een opleiding orthopedagogie starten leek me een vanzelfsprekendheid zodat ik met meer kennis in het werkveld kan staan. Doorheen de jaren dat ik met Loran gewerkt heb als PAB-assistent en nadien als vrijwilliger is er een nauwe vertrouwensband tussen ons ontstaan.
De Max is voor mij een unieke kans. Een kans om iets meer te kunnen doen voor onze maatschappij, voor jongeren met een beperking. Samen met de andere initiatiefnemers gaan we er voor om een mooie toekomst te bouwen voor deze jongeren waar eigen regie centraal staat.
